Wielu rodziców, szczególnie w momencie pojawienia się swojej pierwszej pociechy na świecie nie posiada jakiegokolwiek przygotowania i wiedzy na temat wychowywania dzieci tak aby wyrosły one na mądrych, kulturalnych i wartościowych ludzi. W wielu przypadkach niejednokrotnie nawet nie zdając sobie z tego sprawy, świeżo upieczeni rodzice powielają w niemal identyczny sposób metody wychowawcze, jakie w ich przypadku stosowane były w dzieciństwie przez rodziców.
Niejednokrotnie nawet nie zastanawiając się przy tym, czy owe metody były sensowne czy też nie. Oczywiście nie oznacza to, że swoje dzieci wychowujemy dokładnie tak samo, jak rodzice wychowywali nas. zdarza się też, że wspominając swoje dzieciństwo, czasem z żalem, a nawet niezadowoleniem, wobec naszych pociech postępujemy zupełnie odwrotnie. Dlatego warto na chwile przysiąść i pomyśleć nad tym, co chcemy przekazać swoim dzieciom. Warto też zwrócić uwagę na swoją i pociech osobowość. Dzieci należy wychowywać zgodnie ze swoimi przekonaniami. Robiąc coś wbrew sobie, z dużym prawdopodobieństwem nie osiągniemy zamierzonego celu. Warto mieć na uwadze, że każdy styl naszego zachowania wobec potomstwa, niesie ze sobą pewne konsekwencje. Niestety, nie przemyślane metody, mogą bardzo negatywnie odbijać się teraz lub w przyszłości na dzieciach.
Psychologowie, pedagodzy i specjaliści od wychowania dzieci wyróżnili trzy style wychowania dzieci w rodzinie, które przez rodziców stosowane są zdecydowanie najczęściej.
Styl autokratyczny
Pierwszym z nich jest styl autokratyczny. W rodzinach, w których jest on stosowany pomiędzy rodzicami a dziećmi zobaczyć można wyraźny dystans w relacjach pomiędzy nimi. Jeśli chodzi o kontakt, w przypadku takim śmiało powiedzieć można, że jest on dość formalny, a nawet nieco sztywny i pozbawiony okazywania sobie wzajemnie pozytywnych uczuć. Rodzice wychowujący swoje pociechy w tym stylu, wymagają od nich niezwykle dużo. Chcą, aby dzieci spełniały wszystkie ich wymagania i w każdej dziedzinie życia były znacznie lepsze niż ich rówieśnicy. Autorytarni rodziciele nie dopuszczają do siebie myśli, że dziecko może czegoś nie chcieć robić lub po prostu mieć słabszy dzień. W wielu przypadkach takiego wychowania rodzice sprytnie manipulują dziećmi gdyż liczy się dla nich jedynie osiągnięcie zamierzonego przez nich celu, nie uwzględniając w tym uczuć i predyspozycji dziecka. Niestety, takie wychowanie ma wiele negatywnych konsekwencji dla przyszłości takich dzieci. Przede wszystkim mają one niezwykle niskie poczucie własnej wartości, nie akceptując przy tym siebie i swoich słabości, nie zauważając zalet, a skupiając się jedynie na wadach. Takie dzieci albo są skrajnie uległe wobec innych, albo wręcz przeciwnie - ciągle i przeciw wszystkiemu się buntują. Przez ten typ wychowania wzrasta prawdopodobieństwo tego, że taka osoba będzie miała większe skłonności w nastoletnim i dorosłym życiu do pakowania się w trudne, a nawet czasem niebezpieczne sytuacje. Taki człowiek poza brakiem poczucia własnej wartości, nie ma również tożsamości społecznej, nie potrafi też zdefiniować sowich pasji i życiowych celów.
Styl liberalny
Odwrotnością do wychowywania potomstwa w stylu autokratycznym jest styl liberalny. W tym przypadku dzieci mają zdecydowanie więcej swobody, nie bez znaczenia są też ich uczucia, pasje czy zdolności w danym kierunku. Ta metoda wychowania, nawet jeśli wiąże się z przestrzeganiem pewnych zasad, na ogół konsekwencja ich stosowania dostarcza rodzicom wielu trudności. To niestety może spowodować, że u małego człowieka pojawi się problem z poczuciem stabilizacji i bezpieczeństwa. Rodzice wychowujący potomstwo w stylu liberalnym są niezwykle pobłażliwi, przez co dziecko robi co chce, nie potrafi rozróżnić dobra od zła, niekiedy nawet w jego zachowaniu pojawia się agresja. Wbrew pozorom wychowanie liberalne nie wpływa dobrze na dziecko, ponieważ:
- dziecko ma problem z wykonywaniem wielu rzeczy, gdyż brak mu odpowiedniej motywacji
- brak zasad i norm nie sprzyja w budowaniu poczucia bezpieczeństwa
- dziecko od najmłodszych lat uczy się sztuki manipulacji, początkowo trenując swoje umiejętności na uległych rodzicach
- dziecko w takim przypadku nie jest nauczone szacunku ani do samego siebie ani do innych ludzi.
Styl demokratyczny
Ostatnim stylem wychowania dzieci, wyróżnianym przez specjalistów jest styl demokratyczny (który swoją drogą cieszy się ich największym uznaniem ze względu na cały szereg pozytywnych oddziaływań, jakie ma na dziecko). W rodzinach demokratycznych dziecko stanowi taką samą część życia rodzinnego, jak jej pozostali członkowie. Każdy z członków takiej rodziny posiada zarówno swoje prawa, jak i obowiązki. W przypadku tych ostatnich, nic nie jest narzucane odgórnie a wszystkie zadania dzieli się po wspólnej dyskusji, w której swobodnie wypowiedzieć się może każda ze stron. Każdy z członków rodziny cieszy się szacunkiem wśród pozostałych. Dzieci, pomimo dość duże swobody zachowania mają przedstawione pewne granice, do przestrzegania których są zobowiązane, czego konsekwentnie pilnują rodzice. Dzięki demokratycznemu wychowaniu dzieci prawidłowo się rozwijają - znają swoje poczucie wartości, potrafią odkryć i pielęgnować moce strony. Co najważniejsze, szanują nie tylko siebie, ale i innych. Dzięki stałości i jedności zasad panujących w domu takie dzieci mają dobrze rozwinięte poczucie bezpieczeństwa oraz umiejętności społeczne.
Komentarze