Zabieg karboksyterapii - efekty, skutki uboczne, przeciwwskazania. Przebieg zabiegu karboksyterapii

Karboksyterapia to zabieg polegający na podaniu w głąb skóry dwutlenku węgla. Terapia ta jest dobrym rozwiązaniem na niewielki nadmiar tkanki tłuszczowej w określonej okolicy ciała. Korzystnie wpływa również na strukturę skóry: cellulit, rozstępy, wiotkość. Często stosuje się ją jako korektę po zabiegu liposukcji. Czas rekonwalescencji jest niewielki i występowanie skutków ubocznych bardzo rzadkie.

Dwutlenek węgla jest wstrzykiwany cienką igłą w głąb tkanek, a dokładniej do tkanki podskórnej, gdzie znajduje się tłuszcz. Pod wpływem gazu naczynia krwionośne mocno się rozszerzają, zwiększając ciśnienie krwi (poprawa krążenia).

Miejsca iniekcji to:

• brzuch,
• uda,
• obszar nadkolanowy,
• obszar karku,
• obszar krętarzowy,
• tylna okolica ramienia.

Iniekcji dokonuje się trzymając igłę pod lekkim skosem (około 45 stopni). Po zabiegu gazu pozbywamy się z organizmu w ten sam sposób w jaki naturalnie wydalamy dwutlenek węgla w trakcie wysiłku fizycznego.

Karboksyterapia - przebieg zabiegu

Mechanizm działania zabiegu składa się z 2 faz:

• działania biochemicznego
• działania mechanicznego.

Działanie biochemiczne

Polega ono na rozszerzeniu naczyń krwionośnych, szybszym przepływie krwi oraz zwiększeniu poziomu tlenu w obszarze poddanemu iniekcji. Wynikiem tego działania jest znaczne dotlenienie i regeneracja. Następuje neowaskularyzacja (powstawanie nowych naczyń) i rewaskularyzacja (oczyszczanie i rozpychanie zmniejszonych naczyń zwężonych naczyń). Zachodzące zjawisko nazywane jest efektem Bohra. Polega na tym, że w środowisku zmniejszonego poziomu pH hemoglobina w mniejszym stopniu łączy się z tlenem, co skutkuje uwolnieniem jego cząsteczek i zwiększeniem ich zawartości w tkankach. Enzym anhydraza węglanowa oddziałuje na dwutlenek węgla i wodę, w skutek czego powstają kationy wodorowe (H+) i aniony wodorowęglanowe (HCO3). Dzięki tej reakcji środowisko staje się kwaśne (obniża się poziom pH),a uwolniony tlen wpływa na lepsze dotlenienie określonego obszaru i otaczających go mięśni. Obniżenie wartości pH do mniej niż 8,7 powoduje wzrost ciśnienia krwi, a przy pH mniejszym niż 6,5 także polepszenie elastyczności. Natomiast skóra na podanie gazu reaguje stanem zapalnym. Co z kolei skutkuje wzmożeniem procesów produkcji kolagenu i elastyny, czyli odnawiania struktur skóry, tzw. remodeling. Włókna kolagenowe kurczą się, poprawia się mikrokrążenie skóry, a dzięki temu komórki są lepiej odżywione. W efekcie skóra staje się wygładzona i elastyczna.

Działanie mechaniczne

Druga faza mechanizmu działania zabiegu to działanie mechaniczne. Wprowadzony gaz działa na komórki tłuszczowe destrukcyjnie, niszcząc je mechanicznie. Zwiększone ciśnienie w tkance podskórnej powoduje rozerwanie błony komórek tłuszczowych przy czym nie niszczy innych tkanek. Przekształcony w pewnej ilości dwutlenek węgla na kwas węglowy również przyczynia się do mechanicznego niszczenia błon komórkowych adipocytów, a poprawa mikrokrążenia i powstawanie nowych naczyń pomaga w sprawnym pozbyciu się uwolnionych substancji (resztek komórkowych; triglicerydów). Dodatkowo poprawa krążenia przyczynia się do szybszej detoksykacji i metabolizmu tłuszczu. W ostatecznym efekcie oprócz wyszczuplenia (rozbicia komórek tłuszczowych i prowokowania ich rozpadu) skóra wygląda znacznie lepiej, jest w lepszej kondycji - uelastyczniona, odżywiona, wygładzona.

Karboksyterapia daje efekt miejscowej poprawy krążenia krwi

Dochodzi do tego pod wpływem podanego gazu, który powoduje niedotlenienie tkanek (hipoksja) i rozpoczyna procesy angiogenezy. Angiogeneza polega na powstawaniu nowych naczyń krwionośnych w takiej ilości aby unormować przepływ tkankowy. Naturalnie proces ten zapoczątkowują czynniki angiogenne (zostają uwalniane, gdy w tkankach brakuje tlenu), najważniejsze z nich to: czynnik wzrostu fibroblastów, czynnik wzrostu komórek śródbłonka i białko angiogenina. Dzięki nim dochodzi do przebudowy naczyń żylnych, ich powielenia. Zabieg karboksyterapii przyczynia się do wzrostu ciśnienia krwi, poprawy jej krążenia, a tym samym doprowadza do procesów angiogenezy, bez udziału wcześniej wymienionych czynników wzrostu i białka angiogeniny. Wprowadzenie dwutlenku węgla działa również na arteriole (najmniejsze naczynia tętnicze), które przechodzą w metarteriole (naczynie krwionośne), powodując ich rozkurcz (w podobnym stopniu w jakim powoduje go adenozyna), czyli ich rozszerzenie. Współdziałanie tych procesów - angiogenezy i poszerzenia światła arteriol i metarteriol - wpływa na poprawienie krążenia w obszarze, gdzie został wprowadzony gaz (wywołana hipoksja). Oprócz tego, polepszeniu krążenia sprzyja także nasilona możliwość zmiany kształtu przez erytrocyty, wywołana CO2. Pomaga to, w bardziej wydajny sposób transportować tlen w miejsca, gdzie go brakuje.

Istnieje wiele badań, które dowodzą skuteczności karboksyterapii w powstawaniu nowych naczyń. Jednym z nich jest praca Ferreiro i in z roku 2008. W badaniu histologicznym ukazali jak miejscowo podany dwutlenek węgla wpływa na procesy angiogenezy oraz powstawania nowego kolagenu i elastyny na skórze szczurów - młodych i starych. Zauważono, że stan tkanki śródskórnej (ułożenie włókien kolagenowych) po wstrzyknięciach gazu u starych szczurów jest zbliżona do tkanki u młodych (dwuletnich) szczurów. Uzyskany efekt odmłodzenia tkanek wynika z mnożenia się kapilar żylnych i przebudowie istniejących. Kolejnym pozytywnym rezultatem jest uporządkowanie struktur kolagenowych i ich wzrost. Badanie przeprowadzono z bioptatów szczurów Wistar.

Główne wskazania do zabiegu karboksyterapii to redukcja tkanki tłuszczowej lokalnie zgromadzonej lub jako korekta po liposukcji (wzmacniając jej efekt). Miejsca poddawane iniekcjom dwutlenkiem węgla to brzuch, uda (wewnętrzna strona), ramiona oraz podwójny podbródek. Działanie biochemiczne i mechaniczne - pobudzenie mikrokrążenia skóry lub uruchomienie go, stymulacja metabolizmu, polepszenie krążenia krwi, dotlenienie tkanek i mięśni, wzmożenie produkcji kolagenu i elastyny - wpływa bardzo korzystnie na wiele defektów estetycznych. Zabieg doskonale się sprawdza w ujędrnianiu skóry, gdy jest ona zbyt wiotka np. po znacznej utracie kilogramów. Innymi wskazaniami są blizny i rozstępy. Pod wpływem zwiększonej produkcji kolagenu, stymulacji angiogenezy - tworzenie nowego kolagenu - można w znacznym stopniu poprawić wygląd skóry, wygładzić rozstępy i blizny. Wprowadzony dwutlenek węgla jest bardzo pomocny w walce z cellulitem, przede wszystkim dzięki miejscowemu polepszeniu krążenia i dotlenieniu tkanek.

Zastosowanie, badania, efekty karboksyterapii

Karboksyterapia jest zalecana przy wielu schorzeniach i defektach kosmetyczno-dermatologicznych. Często już nawet jeden zabieg daje dobry efekt. Przeprowadzono badanie polegające na wykonaniu 5 zabiegów w odstępach 1 tygodnia wśród 30 kobiet. Badanie miało na celu ukazania skuteczności działania karboksyterapii na tkankę tłuszczową i rozstępy. Wiek osób poddanych badaniu zawierał się od 19 do 56 lat. Kobiety nie stosowały specjalnej diety, ani nie były objęte opieką dietetyka. Jedynie zalecono im zwiększenie ilości spożywanych warzyw i owoców, picie większej ilości wody. Sesje wykonywane były na tym samym urządzeniu, podając w głąb skóry jedną dawkę CO2, podgrzaną do temperatury 50°C (miało to na celu zmniejszyć dyskomfort pacjenta). Kobiety biorące udział w badaniu oceniały stan skóry przed i po sesji 5 zabiegów karboksyterapii w skali od 1 do 5, gdzie 1 - bardzo zły stan, niezadowalający, a 5 - bardzo dobry, satysfakcjonujący. Obszarem zabiegowym była okolica brzucha, oceniano: ilość tkanki tłuszczowej, wiotkość i ogólna ocena. Wyniki badania mają się następująco: średnia ocena tkanki tłuszczowej przed zabiegiem 2,20, po sesji 3,56, średnia ocena wiotkości skóry 2,64, po sesji 3,76 i ocena ogólna przed zabiegiem 2,16 i po sesji 4,0.

Podsumowując zabieg karboksyterapii jest skuteczny, przynosi oczekiwaną poprawę w wyglądzie skóry jak i jej napięcia. Ilość tkanki tłuszczowej również miała wpływ na ocenę końcową, ponieważ kobiety o znacznej nadwadze wykazywały mniejsze zadowolenie z zabiegów oceniając efekt końcowy na 3. Zauważały one mniejszą różnicę w wyglądzie brzucha przed i po zabiegach. Natomiast większą skuteczność karboksyterapii dostrzegano w ujędrnieniu brzucha, zmniejszeniu jego wiotkości. Osób oceniających zabieg na 4 i 5 wyniosło 70 %, dlatego zabieg można jak najbardziej uznać za skuteczny, przynoszący zadowalające efekty. W badaniu skuteczności na rozstępy oceniano wygląd rozstępów, ich ilość i ogólną ocenę. Przed zabiegami badani oceniali wygląd rozstępów średnio na 1,78, po sesji na 3,55. Ilość rozstępów była oceniana na 1,83 i po sesji 1,88. Natomiast ocena ogólna przed zabiegami wynosiła 1,83 i po sesji 4,4. Wnioskując po uzyskanych ocenach zabieg nie wpływa na ilość rozstępów znacząco, przede wszystkim jednak poprawia stan skóry, zmniejszając widoczność rozstępów. Takie działanie związane jest z zachodzącym podczas karboksyterapii procesem angiogenezy, gdzie zachodzi przebudowanie struktur skóry, a co za tym idzie związane z wybieleniem rozstępów, wygładzeniem ich struktury. Tak, więc karboksyterapia nie zmniejsza ilości rozstępów, jednak znacznie przyczynia się do poprawy wyglądu skóry, jej rewitalizacji.

Kiedy warto wykonać zabieg karboksyterapii?

Wskazaniami do terapii jest:

• nadmiar tkanki tłuszczowej,
• cellulit,
• rozstępy,
• wiotkość skóry (brzuch, ramiona, wewnętrzna część ud).

Często karboksyterapia stanowi uzupełnienie dla liposukcji, wygładzając i poprawiając stan skóry. Działanie biochemiczne i mechaniczne dobrze się sprawdza w modelowaniu sylwetki, jak również w pozbyciu się:

• podwójnego podbródka,
• rewitalizacji skóry na szyi, dekolcie.

Stymulacja procesów odnowy skóry sprzyja regeneracji oraz rozluźnieniu zrostów - leczenie blizn i rozstępów.

Oprócz wymienionych wskazań karboksyterapia posiada wiele zastosowań również w innych schorzeniach, nawet tych dermatologicznych, nie tylko estetycznych:

• łuszczyca,
• trudno gojące się rany (rany cukrzycowe, owrzodzenia),
• problemy z krążeniem,
• zespół Reynauda,
• skurcze nóg,
• łysienie (plackowate, telogenowe),
• przerosłe keloidy,
• obrzęki (limfatyczne), jako przyspieszenie gojenia przy zastosowaniu implantów skóry.

Większość wskazań do zabiegu opiera się na poprawie lub nawet i przywróceniu mikrokrążenia, zwiększonemu zapotrzebowaniu mięśni na tlen i stymulacji procesów odnowy i regeneracji skóry.

Przeciwwskazaniami do zabiegu karboksyterapii są:

• przede wszystkim ciąża i czas laktacji,
• choroby układu krwionośnego,
• ciężka niewydolność płuc i nerek.

Zabiegi wstrzykiwania CO2 przeprowadza się najczęściej w serii 5 sesji w odstępach czasowych 1 do 2 tygodni. Jednak przy większej nadwadze i chęci wyszczuplenia danej okolicy ciała zaleca się nawet 10-15 zabiegów dla uzyskania lepszych efektów.

Karboksyterapia jest zabiegiem bardzo bezpiecznym, gdyż nasz organizm na podanie dwutlenku węgla reaguje w sposób dla niego naturalny, tak jak w przypadku większego wysiłku fizycznego. Jednak można spodziewać się niewielkich skutków ubocznych, które często są związane z techniką podania gazu: uczucie bólu w miejscu iniekcji - wywołane wyższym ciśnieniem, rumień - wynik zapoczątkowania miejscowego stanu zapalnego, krwiaki - przy uszkodzeniu jakiegoś naczynia krwionośnego, często się zdarza, nie jest to niebezpieczne i nie powinno się przez to rezygnować z dalszych sesji, uczucie trzeszczenia w okolicy zabiegowej po zaaplikowaniu gazu - takie wrażenie może trwać kilka godzin, powiększenie się okolicy brzucha od razu po iniekcji. Inne komplikacje jakie mogą wystąpić są najczęściej spowodowane nieodpowiednim wykonaniem zabiegu, tak więc brakiem doświadczenia osoby wykonującej, wystarczającej wiedzy na jego temat. Natomiast ryzyko powikłań jest minimalne. Zła dezynfekcja okolicy iniekcji, dotykanie tej okolicy zaraz po zabiegu może być przyczyną infekcji, dlatego nie należy stosować w tym czasie żadnych kremów lub innych kosmetyków. Czas utrzymywania się możliwego obrzęku to około 4 dni, aby go skrócić można przyjmować środki przeciwzapalne, jednak nie jest to konieczne. Krwiaki pojawiające się w wyniku uszkodzenia naczyń mogą skutecznie zniechęcić do dalszych zabiegów. Najczęściej pojawiają się one w okolicach najbardziej wrażliwych. Jednak nie powinny być one powodem rezygnacji z karboksyterapii, do tygodnia czasu ustępują.

Pacjentka poddana zabiegowi karboksyterapii powinna pamiętać o tym, aby w dniu zabiegu zwiększyć ilość wypijanej wody, nawet do 3 litrów i nie wstrzymać się od spożycia alkoholu. Po zabiegu warto uświadomić pacjentkę jakich skutków ubocznych może się spodziewać:

• obrzęki,
• opuchnięcia,
• drobne zasinienia,
• zaczerwienienia

i że nie są one groźne dla jej zdrowia, a po kilku dniach ustępują. W czasie 2-3 dni po karboksyterapii nie wolno się opalać, korzystać z sauny, kąpieli parowych. Oprócz tego głównym zaleceniem jest współdziałanie pacjentki w procesie odchudzania, dbałość o prowadzenie zrównoważonego trybu życia.

Karboksyterapię można łączyć z innymi zabiegami modelującymi sylwetkę, co może przyspieszyć i jeszcze bardziej uwydatnić efekty. Zastosowanie mezoterapii i karboksyterapii będzie jeszcze bardziej skutecznym rozwiązaniem w walce z cellulitem. Natomiast do zniwelowania rozstępów można ją połączyć z peelingiem chemicznym.

Karboksyterapia jest bezpiecznym zabiegiem i rzadko występują skutki uboczne

W połączeniu z odpowiednią dietą zabiegi karboksyterapii będą jeszcze bardziej pomocne w uzyskaniu wymarzonej sylwetki, nie tylko poprzez zmniejszenie tkanki tłuszczowej ale również poprawie wyglądu skóry - zniwelowaniu rozstępów, cellulitu i ujędrnieniu. Osoby, które podczas terapii odchudzania stracą znacznie na wadze dzięki korzystaniu z zabiegów karboksyterapii nie będą musiały martwić się o skutek zwisającej skóry, gdyż dzięki zastosowaniu dwutlenku węgla w danym obszarze zainicjuje to procesy odnowy skóry, oraz zniszczenia błon komórkowych adipocytów i uwolnienie triglicerydów (nie szkodząc przy tym innym komórkom organizmu). Niedotlenienie powstające podczas wstrzyknięcia gazu powoduje wzrost przekrwienia w danej okolicy i mechaniczne rozerwanie błon adipocytów, skutkujące zmniejszeniem obwodów ciała. Po serii zabiegów obserwuje się również poprawę w wyglądzie skóry poprzez zmniejszenie cellulitu, ujędrnienie, wygładzenie, mniejszą widoczność istniejących rozstępów. Plusem terapii jest także bardzo niska szansa na pojawienie się uciążliwych skutków ubocznych, gdyż organizm pozbywa się gazu w naturalny dla niego sposób, taki sam jak w przypadku wzmożonego wysiłku fizycznego. Wszechstronne działania karboksyterapii i możliwość łączenia zabiegu z wieloma innymi metodami oraz bezpieczna procedura to kolejne pozytywne cechy tego zabiegu.