Introwertyk i ekstrawertyk - dwa bieguny osobowości
Osobowość to nasze wyposażenie, coś, z czym się rodzimy i co pozwala nam być takimi, jakimi jesteśmy. To coś niepowtarzalnego, indywidualnego i… trochę tajemniczego. W skład osobowości wchodzi wiele cech temperamentalnych, warunkujących nasze zachowanie w różnych sytuacjach. Należą to nich introwersja oraz ekstrawersja, wymiary, które opisują nasza aktywność oraz wchodzenie w relacje społeczne.
Ekstrawersja i introwersja - skąd się wzięły i czym są?
Ekstrawersja i introwersja to dwa bieguny tego samego wymiaru osobowości. Określany jest on jako wymiar, odpowiadający za kontakty z innymi oraz preferowany rodzaj aktywności. Ekstrawersja jest biegunem aktywności i częstych kontaktów, z jakich dana osoba czerpie energię: czerpie ją z działania i potrzebuje ciągłej stymulacji. Z kolei introwersja jest jej przeciwieństwem: dana osoba nie potrzebuje stymulacji, preferuje spokój, ciszę i to w takich warunkach funkcjonuje najlepiej.
A jak to wygląda w praktyce? Jacy naprawdę są ekstrawertycy i introwertycy i jak funkcjonują? I kim ja jestem, jakie cechy mojego charakteru mogą świadczyć o tym, że jestem ekstra- lub introwertykiem?
Ekstrawertyk - szalony aktywista
Ekstrawersja cechuje osoby śmiałe, otwarte, aktywne, towarzyskie, chętnie przebywające wśród innych i łatwo nawiązujące kontakty. To ludzie beztroscy, zmienni, optymistycznie podchodzący do życia, działający szybko, nierzadko impulsywnie. Ekstrawertycy to urodzeni przywódcy, lubią dominować, narzucać innym swoją wolę. Bywają również drażliwi, nie lubią czekać. Bywają również wybuchowi, a nawet agresywni.
Ekstrawertycy lepiej funkcjonują w grupie, źle pracuje im się w samotności, dobrze działa na nich pochwała. Energię czerpią z doznań, jakie przynosi im życie: z miejsc, w jakich przebywają, od ludzi, z jakimi mają do czynienia, z przedmiotami, z którymi mają kontakt, czy z zadań, jakie wykonują. Stale poszukują nowych źródeł stymulacji, szybko się nudzą. Wolą mówić niż słuchać, mają szereg różnorodnych zainteresowań ale niczym się interesują się dogłębnie, są to raczej pasje powierzchowne. Bazują na pamięci krótkotrwałej, szybko coś zapamiętują ale jeszcze szybciej zapominają. Zdarza im się najpierw coś powiedzieć, a później zastanowić się nad sensem tych słów, co prowadzi w wielu przypadkach do nieporozumień towarzyskich. Zdarza im się nie kontrolować emocji i zachowań w sytuacjach trudnych, w tym stresowych aczkolwiek w tak niesprzyjających warunkach potrafią działać efektywnie i szybko myśleć. Źle reagują na konieczność długiego odpoczynku lub bezczynność. Potrafią pracować pod presją czasu oraz w hałasie, np. nie przeszkadza im głośna muzyka lub rozmowy prowadzone w tym samym pomieszczeniu.
Ekstrawertycy to urodzeni mówcy, takie osoby często zostają kierownikami, prezenterami, aktywizatorami, przedstawicielami handlowymi, aktorami lub innymi osobami ze świata show-biznesu.
Introwertyk - spokojny i cierpliwy
Introwertyk jest osobą spokojną, cichą, wręcz nieśmiałą. Cechuje go cierpliwość, łagodność, ostrożność, a nawet sztywność w działaniu. To człowiek poważny, ale i solidny, lojalny i godny zaufania. Jest zrównoważony, nie postępuje pochopnie, w kontaktach z innymi jest raczej powściągliwy, zdystansowany, z trudem nawiązuje głębsze relacje, długo zdobywa zauważanie drugiej osoby. Introwertyk może być jednak osobą powolną, bierną, lękliwą, zdarza mu się podchodzić do życia pesymistycznie.
Introwertycy mają niewiele pasji ale zgłębiają je bardzo dokładnie, posiadają duża wiedzę na dany temat, bazują na pamięci długotrwałej. Wolą słuchać niż mówić, lepiej uczą się w samotności, w ciszy, łatwo się rozpraszają. Nie lubią występować publicznie, przewodzić, znacznie lepiej czuja się, gdy ktoś narzuca im zadania do wykonania. Źle znoszą prace w stresie oraz pod presją czasu.Introwertycy to urodzeni myśliciele, naukowcy, chętnie zostają badaczami, pisarzami, wola zadania, wymagające pracy indywidualnej z niewielka ilością kontaktów towarzyskich. Są to jednak osoby wrażliwe, dlatego chętnie pracują w domach opieki, hospicjach czy schroniskach dla zwierząt.
Ambiwertyk - zrównoważony złoty środek
Jak wynika z powyższego opisu, zarówno ekstrawertyk, jak i introwertyk mają swoje wady i zalety. Każdy sposób funkcjonowania ma swoje mocne i słabsze strony, a czy istnieje coś pośrodku? Okazuje się, że tak. Coraz częściej mówi się o ambiwersji, czyli wymiarze, łączącym cechy dwóch, opisanych biegunów. Ambiwertyk potrafi dopasować się do sytuacji i korzystać wtedy z zaplecza cech ekstrawertyka lub introwertyka. Dotyczy to wielu sfer życia, zarówno kontaktów międzyludzkich, funkcjonowania w pracy czy samodzielnego działania. Co ciekawe, większość z nas to właśnie ambiwertycy, zwykle z przewagą cech z któregoś z biegunów.
Opis pozwolił Ci oszacować czy jesteś głośnym ekstrawertykiem, spokojnym introwertykiem lub zrównoważonym ambiwertykiem? W takim razie już wiesz, jak działasz, pracujesz i nawiązujesz relacje. Informacje te pomogą Ci na takie organizowanie swojego czasu, aby żyć w zgodzie z samym sobą.
Autor: psycholog Monika Kornaś
Komentarze